ในการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ครั้งที่ 6 (สมัยสามัญประจำปีครั้งที่สอง) เมื่อ 8 ม.ค. 68 ที่ผ่านมามีวาระพิจารณาและลงมติ ร่าง พ.ร.บ.คุ้มครองและส่งเสริมวิถีชีวิตกลุ่มชาติพันธุ์ (ร่าง พ.ร.บ.ชาติพันธุ์) ในวาระที่ 2 เพื่อให้ที่ประชุมสภาฯ ลงมติว่าจะเห็นชอบร่างกฎหมายที่หรือไม่ ซึ่งหนึ่งในเรื่องที่มีข้อถกเถียงมากที่สุดเรื่องหนึ่งในการประชุมสภาฯ คือ มาตรา 3 ที่มีการนิยามคำว่า "ชนเผ่าพื้นเมือง" (Indigenous People)

สุนี ไชยรส กรรมาธิการฝ่ายเสียงข้างน้อย กล่าว ต้องการให้เพิ่มนิยามคำ ชนเผ่าพื้นเมือง ซึ่งเคยอยู่ใน 5 ร่าง (ในวาระแรก) กระทั่งการปรับแก้ไขล่าสุดในส่วนของการนิยามชาติพันธุ์ ไม่มีคำว่าชนเผ่าพื้นเมือง ซึ่งนี้เป็นเรื่องสำคัญ

การนิยาม ‘ชาติพันธุ์’ ครอบคลุมมาที่ชนเผ่าพื้นเมืองอยู่แล้ว แต่ชนเผ่าพื้นเมืองมีเอกลักษณ์และมีเรื่องที่ต้องได้รับการคุ้มครองส่งเสริมเป็นพิเศษ การที่เชื่อมโยงไปยังกติการะหว่างประเทศทุกฉบับ ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาได้รับอภิสิทธิ์ แต่หมายถึงว่าเป็นการทำให้กลุ่มชนเผ่าพื้นเมืองได้รับการดูแลส่งเสริม หากเราไม่ดำเนินการให้ชัดเจน กลุ่มคนเหล่านี้จะถูกกลืนหรือเข้าสู่ความเสี่ยงในการถูกครอบงำกดขี่ หรือเสื่อมถอยทางด้านวัฒนธรรมในอนาคต

มานพ คีรีภูวดล สส. พรรคประชาชน กล่าว ชนเผ่าพื้นเมืองแห่งสหประชาชาติ (UNDRIP) ข้อที่ 46 ซึ่งระบุชัดเจนว่า "ไม่สามารถแบ่งแยกตัวเองได้" และยืนยันคำว่า 'ชนเผ่าพื้นเมือง' ในประเทศไทย มีจริง โดยยึดจากหลักเกณฑ์วิถีชีวิต และกลุ่มเครือข่ายชุมชนวัฒนธรรม และเป็นคำที่สหประชาชาติให้การยอมรับ

กัณวีร์ สืบแสง สส.พรรคเป็นธรรม กล่าวถึง 3 หลักสำคัญที่สนับสนุนเสียงข้างน้อย 1. อิสรภาพ 2. สันติ และ 3.  ความปลอดภัย ความมั่นคง

ความมั่นคงในปัจจุบันไม่ใช่ความมั่นคงแบบอนุรักษ์นิยม แต่เป็นความมั่นคงในมนุษย์ ประเทศไทยเป็นสมาชิกสหประชาชาติ (UNDRIP) ตนเชื่อว่าไทยไม่สามารถมีเผ่าไทยได้แค่เผ่าเดียว 

ต่อมา เมื่อ 14.27 น. ที่ประชุมสภาฯ มีมติเห็นชอบตาม กมธ.เสียงข้างมาก ด้วยคะแนน 252 เสียง ตัดคำว่า "หมายรวมถึงชนเผ่าพื้นเมืองฯ" ในมาตรา 3 ของ พ.ร.บ.ส่งเสริมและคุ้มครองวิถีชีวิตชาติพันธุ์ พ.ศ. … ฉบับปรับปรุง ขณะที่ 153 เสียง เห็นด้วยกับข้อสงวนความเห็นของ กมธ.เสียงข้างน้อย ให้เพิ่มถ้อยความดังกล่าวในร่าง พ.ร.บ.