โย้ว...โย้ว
ถึงฤดูกาลเก็บเกี่ยวแล้วสินะ
สองเท้าจึงเดินย่ำลงดินแดง
เข้าหาตาสีตาสาเหมือนคุณเป็นเมสสิยาห์
ลงมาโปรด
เราจะได้เห็นคุณเดินจ่ายตลาด
ยกมือไว้จนเป็นตะคริว

เอ้...เอ้
จู่ ๆ คุณก็โผล่ออกมาจากวิมานสวน
มีวาทะกรรมหล่นเกลื่อนเมือง
คลาย ๆ ว่าคุณเป็นสหายกับคานธี

โย้ว...โย้ว
และบ้านนอกคอกนานั้น
เป็นสิ่งคุณโปรดปรานยิ่ง
ราวกับหมีป่าได้กลิ่นน้ำผึ่งไพร
ก่อนวันลงคะแนน
คุณช่างแสนดีว่านอนสอนง่าย
พอกากบาทให้คุณก็เร้นหาย
ดั่งมีใครจับคุณสวมโม่งดำ
แต่งตัวเหมือนเป็นคานเย เวสต์
เราไม่ค่อยกินหรอกพิซซ่า
แต่รสนิยมฟังเพลงลิซ่า

เยีย...เยีย
ปรากฏตัวเหมือนเป็นศาสดา
แต่หน้าไหว้หลังหลอกเหมือนลิงไม้รู้สา
หลังวันกาบัตรคุณไปสุขอุรา
เดินสายตัดริบบิ้นเป็นว่าเล่น
นี่ประชาชนนะไม่ใช่เพื่อนเล่น

โย้ว...โย้ว
ผมตื่นตีสองเพื่อเข้าไปในสวน
คุณตีค่าว่าเราโง่จนต้องสงวน
พอเช้ามาเห็นเราอยู่เฉย ๆ น่ะไม่ได้ขี้เกียจ
เราชาวประชาละเมียดละไมกับชีวิต

โย้วโย้วโย้ว
และที่คุณเห็นผมนอนอยู่ในเปล
ขอประทานโทษไม่ได้คิดจะทำเท่
แต่กำลังอ่านงานของเช เกวารา.